Deze week dachten we met de kids na over deze tekst :
Maar mijn God zal u overeenkomstig Zijn rijkdom voorzien van alles wat u nodig hebt in heerlijkheid door Christus Jezus.
Mag ik God ook vragen om mij te helpen als ik de halve marathon ga lopen? Zal Hij me kracht willen geven? Ik ben zelf toch zo dwaas om me op te geven?
En toch... Als ik terug kijk... Wat is God juist dichtbij geweest als ik ging hardlopen. Wat leerde Hij me om juist tijdens mijn hardloopmoment om Hem te prijzen. Want zo vaak neem of nam ik er de tijd niet voor om dat bewust te doen.
En toen bad ik toch. Of ik opnieuw in die 21 km Hem mocht prijzen.
En Hij ging mee! Die eerste kilometers gaf God enthousiaste mensen om me heen. En samen liepen we voor het goede doel. Ik kreeg kracht en enthousiasme. M'n mobiel melde bij de eerste kilometer dat ik 9,8 per uur liep. Dat was best een hoge snelheid voor mij. Normaal loop ik 8,5 per uur. Het lied klonk in mij : Hij maakt je voeten als van een hinde... Moet ik toch langzamer gaan lopen? Maar het ging goed en lekker dus toch dit tempo aangehouden. Na 5 km stonden m'n man en kids aan de kant van de weg. Heerlijk om ze te zien! Dat geeft ook weer kracht! De posten zorgden voor bananen en water. En dat geeft ook weer de nodige energie.
Toen een lange eenzame tocht langs het water. De mensen die meeliepen voor de 7 km waren afgeslagen. De anderen waren even gestopt bij de eerste post om op t gemakje wat te drinken. Toen begon het te spetteren. Maar even later was het plenzen. Het water sopte in m'n schoenen. Toch doorgaan...Wanneer gij zult gaan door het water. Ik zal bij u zijn. Geweldig om dat te horen. M'n mobiel stopte met " bemoedigen ",( waarschijnlijk door de nattigheid) maar God was er om mij te bemoedigen!
Na 10 km was het weer droog. En daar stonden m'n man en kids weer. Echt wat ben je dan blij om weer iemand te zien die van je houdt! Ondertussen liepen we weer met een groepje. Je hebt toch mensen om je heen nodig, die mee optrekken en ervoor gaan!
Na 14 km zag ik m'n schoonzus staan. YES...Weer even in een snellere stand! Ze liep een stukje mee en samen kwamen we bij m'n zwager en neefje en nichtje! Wauw, zo leuk. Zo bemoedigend!
De laatste km waren zwaar... Aftellen... Hardlopers die toch even gingen wandelen... M'n energie was ook een eind op. Bij 19km stond er weer een post met water en sponzen en bananen. Ik nam even de tijd om nieuwe energie op te doen.
20 km... Nog een paar mensen voorbij gelopen... Waar is de finish? Nog een laatste bocht... Kom op...Je bent er bijna! Ik trok nog een laatste sprintje... Aangemoedigd door het publiek! Juichend over de finish!
Gehaald!!!
Een kus en omhelzing van m'n man en kids! Wauw... Wat ben je dan blij! M'n schoonzus en zwager en neefje en nichtje waren ook blij voor me!!! Een bos bloemen en een mooie tekening! Feestje!
Na een verfrissende douche gingen we weer naar huis. Zo dankbaar dat God mee ging en hielp! Thuis gekomen nog even foto's bekeken en filmpjes die m'n man gemaakt had. Lekker bankhangen. Gewoon omdat het mag!
Zo bijzonder dat God er ook wil zijn voor deze schijnbaar minder belangrijke dingen! Niets is te gek om aan Hem te vragen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je m'n blog hebt gelezen! Je reactie is van harte welkom!