Hoe kunnen we twijfelen aan ons geloof of twijfelen of God wel verder zal gaan in ons gezin of in onze gemeente.
We kunnen op zoek gaan naar antwoorden bij predikanten, ouderlingen, vrienden, maar wat zegt de Bijbel?
Ik las in Romeinen 4 over het geloof van Abraham. Hoewel het eigenlijk niet kon, bleef Abraham hopen en geloven dat hij de vader van vele volken zou worden, zoals God hem beloofd had : zoveel als de sterren aan de hemel, zo groot zal jouw volk worden. Het geloof van Abraham verzwakte niet toen hij ongeveer honderd jaar oud was en het eigenlijk niet meer kon.
Romeinen, 4:19 - En niet verzwakt zijnde in het geloof, heeft hij zijn eigen lichaam niet aangemerkt, dat alrede verstorven was, alzo hij omtrent honderd jaren oud was, noch ook dat de moeder in Sara verstorven was.
Hij twijfelde niet aan Gods belofte, maar werd er in gesterkt. Hij was er van overtuigd dat God machtig was om te doen wat Hij beloofd had.
Romeinen, 4:20 - En hij heeft aan de beloftenis Gods niet getwijfeld door ongeloof; maar is gesterkt geweest in het geloof, gevende God de eer;
Romeinen, 4:21 - En ten volle verzekerd zijnde, dat hetgeen beloofd was, Hij ook machtig was te doen.
Romeinen, 4:19 - En niet verzwakt zijnde in het geloof, heeft hij zijn eigen lichaam niet aangemerkt, dat alrede verstorven was, alzo hij omtrent honderd jaren oud was, noch ook dat de moeder in Sara verstorven was.
Hij twijfelde niet aan Gods belofte, maar werd er in gesterkt. Hij was er van overtuigd dat God machtig was om te doen wat Hij beloofd had.
Romeinen, 4:20 - En hij heeft aan de beloftenis Gods niet getwijfeld door ongeloof; maar is gesterkt geweest in het geloof, gevende God de eer;
Romeinen, 4:21 - En ten volle verzekerd zijnde, dat hetgeen beloofd was, Hij ook machtig was te doen.
Wat moeten wij dus doen? Net als Abraham geloven in Gods beloften, Die Hij beloofd heeft bij onze doop, de doop van onze kinderen, de kinderen van de gemeente. Hij zal hun tot een God zijn, hun zonden vergeven en met Zijn Geest hen de weg wijzen. Misschien zien we er nu niets van. Maar we mogen leren van Abraham om op Gods belofte te vertrouwen. Hij is machtig om het te doen! En dat is tot eer van God, zie vers 20.
De laatste verzen... Het is niet alleen voor hem geschreven, maar ook voor ons!
Romeinen, 4:23 - Nu is het niet alleen om zijnentwil geschreven, dat het hem toegerekend is;
Romeinen, 4:24 - Maar ook om onzentwil, welken het zal toegerekend worden, namelijk dengenen, die geloven in Hem, Die Jezus, onzen Heere, uit de doden opgewekt heeft;
Romeinen, 4:23 - Nu is het niet alleen om zijnentwil geschreven, dat het hem toegerekend is;
Romeinen, 4:24 - Maar ook om onzentwil, welken het zal toegerekend worden, namelijk dengenen, die geloven in Hem, Die Jezus, onzen Heere, uit de doden opgewekt heeft;
Zondag leerden we hetzelfde te doen in onze kerk. Als je twijfelt, weer op zoek gaan in Gods Woord en zien wat God voor ons doet. Dan vult Hij ons met Zijn vrede! Dat is zoveel rijker dan mensen die ons kunnen helpen als we twijfelen!
Hier in Romeinen staat niet dat Abraham op zijn eigen manier bedacht heeft hoe hij nakomelingen kon krijgen. Hij heeft bij Hagar geprobeerd om zo de belofte te krijgen. En toch was dat niet de bedoeling. Het was ook niet tot zegen. Er was voortdurend strijd met Sara en Hagar. Ook hier kunnen we van leren. Los dingen niet op op je eigen manier, maar wacht op God! Hij is machtig!
