Een lang gekoesterde wens voor in huis, was een bidstoeltje. En opeens gevonden. Een opknappertje met leuke extra details. We waren ontzettend benieuwd hoe dat bidstoeltje in de praktijk gebruikt werd, want zaten ze dan tijdens het gebed met de rug naar de preekstoel. Nee, dus. We vonden het op Wikipedia.
Vroeger was het de gewoonte dat iedere parochiaan zijn vaste plaats had in de kerk en zijn eigen stoel had. Rijkere mensen hadden dan ook vaak stoelen versierd met fluweel of bladgoud. Meestal had een gelovige ook twee stoelen: één om te zitten en de andere, voor hem, om te knielen.
Naar aanleiding van deze nieuwe aanwinst dachten we na over het gebed. We lazen uit de Bijbel over de Heere Jezus die zoveel tijd nam om met Zijn Vader te spreken. Dat kunnen we lezen in deze Bijbelgedeelten :
Lukas 3: 21
Lukas 5:16
Lukas 6:12
Lukas 9:18
Lukas 9: 29
Lukas 10: 21
Lukas 22: 17
Lukas 22: 41
Lukas 23: 34
Lukas 23: 46
Ook dachten we dieper na over het hogepriesterlijk gebed uit Johannes 17. Op een label schreven we waar de Heere Jezus voor bidt. Hoe bijzonder! Te weten dat Hij voortdurend voor ons bidt.
Jezus bidt of we Hem mogen leren kennen, dat God ons beschermd, dat we 1- zijn, dat Hij dichtbij ons wil zijn, dat Zijn liefde in ons is.
En is dat niet iets wat we elke dag, voortdurend nodig hebben?
Jezus bidt of we Hem mogen leren kennen, dat God ons beschermd, dat we 1- zijn, dat Hij dichtbij ons wil zijn, dat Zijn liefde in ons is.
En is dat niet iets wat we elke dag, voortdurend nodig hebben?
