Naar de kerk gaan... (verwarring)

Op een andere blog schreef ik een keer over naar de kerk gaan en de verwarrende gevoelens die er soms kunnen zijn. Het was een hele leerzame les voor mij. Omdat die blog nu niet meer te zien is, deel ik hem hier nog een keer. Deze tijd, na Pinksteren vind ik het mooi om te denken aan Gemeente-zijn. En naar de kerk gaan, hoort daar ook zeker bij.

Een poosje terug schreef ik een blog over ' naar de kerk gaan'. In die blog schreef ik hoe verwarrend ik het vond om een preek te horen die gaat over blijdschap ( psalm 100) en dan gaat de preek over het verdriet wat je wel eerst moet kennen. Ik was er erg door van slag, schreef er een blog over, voelde me weer schuldig, verwijderde de blog definitief en legde mijn probleem aan God voor...

En God heeft me dingen laten zien. De 'vader der leugenen' pakt je zwakke plek. Mijn zwakke plek is dat ik jaren negatief over mezelf dacht. Ik ben blij dat ik eindelijk mag weten dat ik in Christus goed gekeurd ben. De 'vader der leugenen' kan dat met zijn vergrootglas zomaar eventjes vergroten en dan denk je dat de preek daar alleen over gaat... Niet dus! Wees daar ook alert op. God geeft niet voor niets ons de wapenrusting. Let er op dat je naar Gods waarheid luistert.

Verder smaakt niet alles in het begin goed. Soms brengt God je bij de waterput in Mara. Het water smaakt bitter. En wat wilde Hij daar leren? Om alles aan Hem te geven. En als je dat doet laat Hij de oplossing zien. Een hout. Het hout dat verwijst naar het kruis. (Lees ook het boek: bitter of beter). Ik mag met mijn pijn en verdriet getroost worden door de Heere Jezus zelf. Hij maakt van bitter water zoet. En nu zie ik het prachtige van die psalm 100.

Maar wees ook niet te negatief naar een ander, die het misschien ook moeilijk heeft met een preek. Bid of God hem of haar de bittere smaak wil laten zien en dat ze het aan de Heere Jezus mogen geven, Die kan en wil troosten, bemoedigen, vergeven, genezen...

Dat het belangrijk is om te luisteren naar de predikant, maar dat het nog heerlijker is om te luisteren naar HEM-zelf! We hoorden een preek over de Samaritaanse vrouw bij de waterput. Ze hoorde de woorden van Jezus en ging het vertellen aan haar dorpsgenoten, die op haar woord weer naar Jezus kwamen. Dan staat er dat ze geloven niet om wat de vrouw zei, maar meer om Zijns Woords wil. Een predikant is net als de vrouw een heen-wijzer naar de Heere Jezus. Het is de bedoeling dat we een relatie met Jezus hebben en niet met de predikant.

Wat leuk, twee lessen bij de waterput... Ik hou er van om wat ik geleerd heb uit te beelden. Ik maakte de waterput. Schikte er heerlijk geurende lavendel in. Wat is er bij Jezus veel heerlijk water te putten... Woorden van troost, bemoediging, vergeving, genezing...

Ik blijf nog even genieten van ZIJN woorden bij de waterput. Lees je ook mee in Johannes 4?