Hoe meer je in de gemeente doet, hoe meer je in aanraking komt met andere mensen. Je leert elkaars kwaliteit kennen. Maar ook de minder prettige kanten. Ik leer die niet alleen van anderen, maar anderen leren ook mijn minder leuke kant kennen. En dat laatste vind ik niet altijd zo leuk. Ik voel me kwetsbaar. Ik weet dat ik niet perfect ben, maar soms vind ik mezelf ook gewoon dom, oliedom. Ik vergeet dingen... En dan krijg ik van mezelf of anderen te horen dat ik me beter op m'n taak moet richten. Of...misschien moet ik met wat andere dingen stoppen...
Ik krijg al angst voor fouten die ik evt kan gaan maken. Angst voor de reactie van mensen, voor de veroordeling, afkeuring die ik mezelf geef ...
Of... stel je voor dat ik de oorzaak ben, dat mensen afhaken?
En toch...
Niets meer doen...??? Me terugtrekken??? Zou dat de oplossing zijn?
Met de kids hadden we het erover om alles bij God neer te leggen. Ik denk dat ik dat ook nodig heb. M'n fouten opschrijven en God vragen wat Hij wil dat ik doe. Hoe Hij naar mijn fouten kijkt.
Ik schreef het op dat ik iets was vergeten en m'n schuldgevoel daarbij. En ik schreef erbij: Wat wilt U me leren door deze situatie?
Je bent niet perfect. Hoeft ook niet. Vraag of Ik jou dingen in herinnering wil brengen. Je hoeft niet in paniek te raken. Ik zal er zijn. Dat is Mijn Naam! God zal er ook zijn voor die mensen die jij onbewust pijn doet.
Pas las ik ergens: Adem alle verkeerde gedachten uit en adem goede gedachten in. God heeft geduld met ons. Ook als we fouten maken. Dat mogen we onthouden!
Nog een voorbeeld. Soms zijn mensen boos op me. Terecht of onterecht... Hoe is het mogelijk in een gemeente...
Zou het kunnen dat God ons aan elkaar geeft om ons te kneden? Als ik nooit een fout zou maken, zou ik niet leren dat anderen mij ook vergeven... Als een ander nooit een fout zou maken, zou ik nooit leren wat het is om iemand weer te vergeven...Als ik nooit onterecht beschuldigd wordt, zou ik niet leren om het oordeel aan God over te laten...
God baant U een weg door de woeste baren, zodat ik weer U mag prijzen voor de wonderen die U heeft gedaan. Net als de Israëlieten deden, toen ze aan de andere kant van de Rode Zee kwamen.
En nog een mooie psalm: Twist Uzelf met mijn twisters, mijn gedachten, de mensen die me tegenstaan en wilt U mij genezen/helen. Psalm 35
We kunnen weglopen voor deze situatie 's. Maar we kunnen het ook zien als een kneedproces. En dan ben ik eigenlijk best dankbaar dat God ons aan elkaar geeft. We mogen samen groeien. Elkaars lasten ( onhebbelijkheden) dragen en zo Gods wet vervullen. En dan kunnen we ineens van inzicht veranderen en God weer danken voor Zijn nabijheid en leiding in alle situaties!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je m'n blog hebt gelezen! Je reactie is van harte welkom!