zaterdag 13 juni 2015

Afscheid...

De bloghop van deze maand had als onderwerp ' afscheid '. Ik heb nog nooit meegedaan aan de bloghop. Maar deze keer bleef het onderwerp me toch achtervolgen... Afscheid... Dat nemen we elke dag. En de ene keer is dat lastiger als de andere keer. Ik neem afscheid van de gedachte dat t niets voor mij is om mee te doen aan de bloghop en ga er voor zitten...



Vanmorgen deed t gewoon een beetje pijn toen ik afscheid nam van mijn dochter voordat ze naar school ging. Gisteren was ik de hele dag weggeweest en hadden we elkaar nauwelijks gezien en gesproken. En vandaag gaat ze uit school mee met een vriendin om nog een huiswerk-opdracht samen te maken en blijft ze daar slapen. He,  ik vind t gewoon ongezellig... Maar goed, zo gaat t af en toe. Net als elke dag zwaaide ik haar uit en bad ik het gebed:

Zegen haar, op de weg die zij mag gaan... 
Zegen haar, op de plek waar zij mag staan... 

Ik doe de poort dicht en loop terug en laat mijn gedachten een beetje gaan: Stel dat er iets met haar gebeurd... ( Tja...soms ben ik misschien een overbezorgde moeder die leeuwen en beren op de weg ziet,  die gewoon aan een ketting liggen)
Dit zijn de gedachten die Ik over u koester. Gedachten van vrede om jouw een hoopvolle toekomst te geven. 
Dat zijn Gods gedachten. Over haar! Over mij! Ik wil graag afscheid nemen van mijn bezorgde gedachten.  Gek,  maar dat kost moeite. En toch,  omdat God het zegt neem ik afscheid van die bezorgdheid: Dank U voor Uw zorg voor haar! 

Onze jongste kids moesten ook naar school. Met hen fiets ik mee. Ook van hen neem ik afscheid,  bij het schoolhek... Maar wat een verschil. Deze leerkrachten ken ik,  vertrouw ik, deze omgeving is zo veilig... Binnen de hekken... Vertrouw ik dan toch meer op mensen?  Maar ook nu is t: God zorgt voor hen...

Afscheid...
Een man, die zijn geliefde vrouw verloor aan een ernstige ziekte ... Een man, die zijn vrouw in de steek laat,  of andersom. Au... Afscheid nemen doet pijn!

Maar ook als ik m'n huis aan het opruimen ben. Ik heb spullen in mijn handen, waar ik erg aan gehecht was. Toen had ik ze nodig. Nu niet meer. Misschien dat ik iemand anders er nog blij mee kan maken... Ook dat is afscheid nemen...

Of die keer dat ik niet meer wist hoe het verder moest en dat God tegen me zei: Neem afscheid van alles wat je drukt,  laat je zorgen bij mij,  en bedenk alles wat wel goed is! Dat wilde ik onthouden en als herinnering kocht ik toen vrolijk gekleurde kaarsen... Afscheid van moeilijkheden, geeft ook iets moois!

Afscheid nemen... Hoe deed Jezus dat?! Had Hij ook moeite met afscheid nemen? Kortgeleden vierden we nog de Hemelvaart van de Heere Jezus. Hij nam afscheid van Zijn discipelen en zegende hen... Maar wat een feest om weer bij Zijn Vader te zijn! 

Afscheid nam ook de jongste broer in de gelijkenis van de Goede Vader. Met pijn in Zijn hart keek Hij zijn zoon na... En elke dag stond Hij op de uitkijk of Zijn zoon al terug kwam.

En opeens besef ik, de liefde van God voor ons! Wij namen afscheid van Hem,  maar Hij nooit van ons! Elke dag staat Hij op de uitkijk! Soms neem ik geen tijd met God... En de volgende dag weer niet...En misschien zeg ik soms wel helemaal niet dat ik weg ga...
En toch... Zijn afscheid is geen afscheid,  maar uitkijken naar een nieuwe ontmoeting met ons. Als wij terug gaan naar Hem, omhelst Hij ons...Zelfs als we stinken... Als we vies zijn... Hij geeft ons nieuwe kleren... Hij neemt afscheid van onze fouten... En bekleed ons met prachtige kleren... Zelfs een ring om onze vinger...

Vanavond belde onze dochter nog even naar huis. Wat heerlijk om te horen dat ze t zo naar haar zin had! Als onze kids weer thuis zijn... omhels ik hen met tijd en aandacht,  wat te eten en te drinken,  wat te kletsen en te luisteren... En vast ook nog een knuffel... En als we fouten maken, vergeven we elkaar ... Omdat God ons dat leerde...

Afscheid van God?  Van de Heere Jezus?  Hij lijkt soms zo ver weg. Maar Hij is dat niet! Hij is er nu al met Zijn Geest om ons te helpen met onze bezorgdheid,  onze fouten,  ons verdriet, onze moeiten, Hij helpt ons, ons nu al te richten op het goede...Zodat we ook nu al iets mogen ervaren van Zijn vrede!!!
Maar Hij komt ook echt terug!  Ik zie uit naar Zijn komst! En dan...neem ik voorgoed afscheid... Van mijn bezorgdheid... Van mijn fouten... Van mijn verdriet...

Ik zie een poort wijd open staan :
Dan zal ik mijn Heer ontmoeten... 
Luisteren naar Zijn liefdestem... 
Daar geen rouw meer en geen tranen... 
In het nieuw Jeruzalem!

Afscheid,  uitkijken naar een nieuwe ontmoeting!

(Met deze blog doe ik mee aan de bloghop van juni...)


1 opmerking:

Leuk dat je m'n blog hebt gelezen! Je reactie is van harte welkom!